Słownik pojęć stolarskich

Rodzaj złącza ciesielskiego, w którym elementy są ze sobą połączone poprzez odpowiednie nacięcia.

Przenoszenie wymiarów z rysunku technicznego na materiał, wyznaczanie linii cięć i miejsc otworów.

Proces wygładzania powierzchni drewna za pomocą materiałów ściernych, przygotowujący ją do lakierowania lub olejowania.

Polega na wyfrezowaniu w jednym elemencie rowka (wpustu), a w drugim pasującego do niego występu (pióra).

Metoda łączenia elementów za pomocą drewnianych kołków, które umieszcza się w wywierconych otworach.

Ozdobne i bardzo wytrzymałe połączenie kątowe, w którym czopy i gniazda mają kształt trapezu.

Element wykonany przez sklejenie ze sobą mniejszych kawałków drewna litego, co zwiększa jego stabilność i wytrzymałość.

Technika zdobnicza polegająca na tworzeniu obrazu przez wykładanie powierzchni drewnem o różnych gatunkach i kolorach.

Otwór w elemencie drewnianym, w którym osadza się czop.

Ścinanie krawędzi elementu pod kątem, najczęściej 45 stopni, w celach dekoracyjnych lub praktycznych.